اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی یکی از شایع‌ترین اختلالات عصبی رشدی در دوران کودکی است. این اختلال معمولاً در کودکی تشخیص داده می‌شود و اغلب تا بزرگسالی باقی می‌ماند. کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است در توجه کردن و کنترل رفتارهای تکانشی مشکل داشته باشند، یعنی ممکن است بدون فکر کردن در مورد نتیجه کارشان عمل کنند یا بیش از حد فعال باشند

علائم اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی

برای کودکان طبیعی است که گاهگداری در تمرکز و رفتار مؤدبانه مشکل داشته باشند. با این حال، کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی این رفتارها را با بالا رفتن سن پشت سر نمی‌گذارند. این علائم ادامه می‌یابد، می‌توانند شدید باشند و می‌توانند در مدرسه، خانه یا رابطه با دوستان مشکل ایجاد کنند. کودک مبتلا به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی ممکن است:

زیاد خیال‌پردازی کند.

چیزها را زیاد فراموش یا گم کند.

وول بخورد یا به خود بپیچد.

زیاد صحبت کند.

اشتباهات سهل‌انگارانه انجام دهد یا به شکل غیرضروری ریسک کند.

در مقاومت در برابر وسوسه مشکل داشته باشد.

نوبت گرفتن برایش دشوار باشد.

در کنار آمدن با دیگران دچار مشکل باشد

انواع اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی

با توجه به اینکه چه نوع علائمی در فرد شدیدتر است، سه نوع مختلف از اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی وجود دارد:

نوع عمدتاً بی‌توجه:

برای فرد سازماندهی کردن یک کار یا به پایان بردن آن، توجه به جزئیات یا دنبال کردن دستورالعمل‌ها یا مکالمات دشوار است. به راحتی حواسش پرت می‌شود یا جزئیات کارهای روزمره را فراموش می‌کند.

نوع عمدتاً بیش‌فعال-تکانشی:

فرد وول می‌خورد و زیاد صحبت می‌کند. نشستن برای مدت طولانی، برای مثال، در یک وعدهٔ غذایی یا هنگام انجام تکالیف دشوار است. کودکان کوچک‌تر ممکن است دائماً بدوند، بپرند یا از در و دیوار بالا بروند. فرد احساس بی‌قراری می‌کند و با تکانشگری مشکل دارد. شخصی که تکانشی است ممکن است کار یا صحبت دیگران را مرتب قطع کند، چیزهایی را از دست مردم بقاپد یا در زمان‌های نامناسب صحبت کند. برای شخص دشوار است که منتظر نوبت خود بماند یا به دستورالعمل‌ها گوش دهد. فرد تکانشی ممکن است بیش از سایر افراد دچار تصادف و جراحت شود.

نوع ترکیبی:

علائم دو نوع فوق به طور یکسان در فرد وجود دارد. از آنجا که علائم می‌توانند با گذشت زمان تغییر کنند، ممکن است نوع یا پرزانتاسیون اختلال نیز با گذشت زمان تغییر کند

درمان اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی

در بیشتر موارد، اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی بهتر است با ترکیبی از رفتار درمانی و دارو درمان شود. برای کودکان چهار تا پنج سال مبتلا به این اختلال، رفتاردرمانی، به ویژه آموزش والدین، ​​به عنوان اولین خط درمان و قبل از امتحان کردن دارو توصیه می‌شود. اینکه چه کاری بهترین نتیجه را دارد ممکن است به کودک و خانواده ارتباط داشته باشد. برنامه‌های درمانی خوب شامل نظارت دقیق، پیگیری و ایجاد تغییرات لازم در طول مسیر درمان خواهد بود

مدیریت علائم و سالم ماندن با سبک زندگی سالم: سالم بودن برای همه‌ٔ کودکان مهم است و می‌تواند به ویژه برای کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی اهمیت داشته باشد. علاوه بر رفتاردرمانی و مصرف دارو، داشتن سبک زندگی سالم می‌تواند مقابله با علائم اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی را برای کودک آسان‌تر کند. برخی رفتارهای سالم که می‌تواند به شما کمک کند شامل موارد زیر است:

• ایجاد عادات غذایی سالم مانند خوردن مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات سبوس‌دار و انتخاب منابع پروتئین کم‌چربی
• شرکت در فعالیت‌های بدنی روزانه بر اساس سن کودک
• محدود کردن میزان کار کردن با و تماشای نمایشگرهای تلویزیون، کامپیوتر، موبایل و سایر وسایل الکترونیکی
• داشتن خواب شبانه‌ٔ لازم بر اساس سن کودک

کمک گرفتن: پزشکان، روان‌شناس و روان‌پزشک کودک: اگر شما یا پزشکتان نگرانی‌هایی در مورد اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی دارید، می‌توانید کودک خود را نزد متخصصی مانند روان‌شناس کودک یا یک روان‌پزشک کودک آگاه ببرید.

مطلب درمان اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی را ببینید.​