یکی بود یکی نبود غیر از خدا هیچکس نبود، هر چه رفتیم راه بود، هر چه کندیم چاه بود، کلیدش دست سید جبار بود. یک مردی بود یک زن داشت با یک دختر. این دختره را روزها می فرستاد به مکتب پیش ملاباجی. هر روز که می رفت مکتب، سر راه ثدایی به گوشش می آمد که : «نصیب مرده فاطمه»

اسم دختره فاطمه بود. تعجب می کرد، با خودش می گفت: «خدایا خداوندا، این صدا مال کیه؟» چیزی به عقلش نمی رسید، ترسش می گرفت. یک روز آمد به مادرش گفت: «ننه جوون هر روز که از تو کوچه رد می شم، یک صدایی به گوشم می آید که: «نصیب مرده فاطمه!» آنوقت پدر و مادرش گفتند: «ما می گذاریم از این شهر می رویم.» هر چه اسباب زندگی و خرت و پرت داشتند فروختند و راهشان را کشیدند رفتند.​